Maatwerk Herregistratie – You can’t start a fire without a spark
Afgelopen donderdagavond stond ik midden op de Veluwe met een laatste streepje zon en zag hoe twee piloten in veiligheid werden gebracht. Mijn groep was bezig met een geweldig leuke samenwerkingsopdracht die mede door de fijne professionele begeleiding van twee ex mariniers een goede inkijk gaf in de groepsdynamiek binnen de teams. Prachtig onderdeel van maatwerk herregistratie.
Voor deze groep leidinggevenden (adjuncten en directeuren) uit het speciaal onderwijs was deze tweedaagse in juni slechts een onderdeel van het meerjarig maatwerktraject dat ik heb mogen ontwerpen en verzorgen voor Sotog.
Een klein inkijkje in de afgelopen 2-daagse
‘s Morgens nog onwetend van dat wat ze te wachten stond werden deelnemers gastvrij ontvangen en wist Joseph Oubelkas met zijn persoonlijke verhaal een gevoelige snaar te raken door je bewust te maken hoezeer je eigen houding het verschil maakt en hoe cruciaal het is dat we mensen in het algemeen, maar zeker leerlingen dingen zelf laten doen/ leren. Je moet er voor ze zijn, maar ze moeten het zelf leren doen.
Over dat laatste gesproken: we mochten gebruikmaken van het klimparcours van de Korte Dreef waar leerlingen van een van de scholen voor speciaal onderwijs niet alleen het volledige management leerden vuur te maken, maar ook nog eens blind over een klim parcours leidden, waarmee nog maar eens bevestigd wordt dat vertrouwen en hoge verwachtingen hebben en houden in alle kinderen niet alleen hen laat stralen maar ons ook.
Op dag 2 een lezing van Mark Mieras die je uitnodigt om eigen frames over leren kritisch te onderzoeken en je laat stilstaan bij hoe je als leidinggevende kan zorgen dat mensen ”aan” blijven staan, zeg maar in het groen blijven en niet vluchten, vechten of bevriezen, maar juist als de druk groot is gaan investeren in hun eigen vakmanschap en de uitdaging zoeken. Ja, vind daar maar eens de juiste antwoorden op als leidinggevende. Zorgen dat je zelf in het groen blijft is dan zeker helpend, vandaar ook dat het zo super is dat we met elkaar dit soort dagen mogen beleven. Even aandacht voor elkaar, de accu opladen en met hernieuwde energie en hopelijk ook inzichten terug naar daar waar het iedere dag opnieuw moet gebeuren.
Als afronding een bezoek aan het verscholen dorp om ons eraan te herinneren dat het leven kostbaar is en ten volle geleefd moet worden, maar je moet het wel zelf doen.
En hiermee kwam er tegelijkertijd ook een einde aan het twee jarig traject. Het was een uitdagende reis die leidinggevenden door het hele land bracht en ze zicht en inzicht bood op de vele uitdagingen in de context van het (speciaal) onderwijs.
Dank aan deelnemers/ sotog voor dat ik deze reis samen met jullie mocht maken.
NB Mocht je als leidinggevenden en bestuurder dit nu ook wel willen dan hebben we een verzoek van onze kant. Neem tijdig contact op dan denken we van scratch af met je mee zodat we echt een programma voor je kunnen maken dat onderscheidend is en op de wensen van deelnemers aansluit.
